Paragon biuro rachunkowe Lódź

Paragon – dokument potwierdzający dokonanie zakupu. Przez sprzedawców posiadających kasy fiskalne wydawany jest paragon fiskalny, zawierający m.in. dane sprzedawcy, informacje o cenie produktu oraz naliczonym podatku od towarów i usług (VAT). W Polsce powinien być wydawany przy każdej transakcji bez potrzeby dodatkowych starań ze strony klienta.

W języku potocznym mianem paragonu określa się dowolny dokument, zwykle wydrukowany na papierze z rolki, potwierdzający dokonanie transakcji, np. stanowiący dowód zapłaty za kupiony towar, wykonaną usługę lub potwierdzenie pobrania gotówki drukowane przez bankomaty.

Nazwa "paragon" przy tym prawdopodobnie pochodzi od wiedeńskiej drukarni "Paragon", która w roku 1910 jako pierwsza zaczęła regularną produkcję paragonów, wówczas jeszcze w formie bloczków do wypełnienia przez sprzedawcę.

OT dokument biuro rachunkowe Lódź

OT dowód księgowy (przyjęcie środka trwałego), to dokument przyjęcia nowego środka trwałego. Przekazanie go do eksploatacji wprowadza do ewidencji przychód składników rzeczowych aktywów przedsiębiorstwa z zakupu, jak i środków trwałych używanych, wytworzonych we własnym zakresie i ulepszonych. Wskazuje osobę za niego odpowiedzialną, miejsce jego użytkowania, lub przeznaczenie. Wypełniony dokument przyjęcia środka trwałego należy umieścić w dokumentach księgowych.

Dokumenty źródłowe dowodu OT stanowią

• przy zakupie - faktura VAT dostawcy, lub rachunek wraz z protokołem odbioru technicznego
• w przypadku ujawnienia środka trwałego podczas inwentaryzacji - zestawienie zbiorcze spisu z natury z wyciągiem z protokołu rozpatrzenia różnic inwentaryzacyjnych przez zakładową komisję inwentaryzacyjną zawierającą wartość inwentarzową ujawnionego środka
• w sytuacji wytworzenia środka trwałego we własnym zakresie - dokumentacja inwestycyjna
• w przypadku nieodpłatnego nabycia - umowa darowizny, lub umowa spadku

Powody sporządzania dowodu OT stanowią

• Środek trwały jest kompletny i zdatny do używania.
• Będzie użytkowany przez okres dłuższy niż 1 rok.
• Jest przeznaczony na potrzeby jednostki, działu.
• Ma wartość początkową większą niż 3500 PLN.

Operacja gospodarcza biuro rachunkowe Lódź

Operacja gospodarcza – zdarzenie gospodarcze, które powoduje zmiany w składnikach bilansu.

Cechy charakterystyczne operacji gospodarczych:

1. ścisły związek z przedmiotem działalności prowadzonej przez jednostkę,
2. określenie terminu wystąpienia operacji – data,
3. obowiązek udokumentowania,
4. masowość i powtarzalność powtarzania,
5. wywołanie zmian w składnikach bilansu,
6. wyrażone są wartościowo.

W operacjach gospodarczych wyróżniane są:

1. operacje bilansowe (bezwynikowe),
2. operacje wynikowe.

Operacje gospodarcze powodujące zmiany w składnikach bilansu przyczyniające się do przemieszczania jego składników nazywane są operacjami gospodarczymi bezwynikowymi (bilansowe operacje gospodarcze); np. spłata kredytu gotówką.

Wśród nich rozróżnia się:

• operacje aktywne, powodujące zmiany wyłącznie w aktywach (suma bilansowa bez zmian),
• operacje pasywne, powodujące zmiany wyłącznie w pasywach (suma bilansowa bez zmian),
• operacje aktywno-pasywne zwiększające, wzrost aktywów i pasywów (suma bilansowa wzrasta),
• operacje aktywno-pasywne zmniejszające, spadek aktywów i pasywów (suma bilansowa maleje).

Drugą grupą są operacje, które prowadzą do powstania zysku lub straty. Są to tak zwane operacje wynikowe np. przychody ze sprzedaży usług.

Nota kredytowa biuro rachunkowe Lódź

Nota kredytowa, inaczej nota uznaniowa (ang. credit note) – pisemny dokument wystawiony przez wierzyciela informujący dłużnika o umorzeniu określonej należności. Przykładem jest wystawienie noty kredytowej przez dostawcę dla nabywcy jeżeli nastąpił błąd w fakturze, zwrot towarów lub ich uszkodzenie.

Nota edukacyjna biuro rachunkowe Lódź

Nota edukacyjna lub Nota księgowa do bilansu wiedzy osobistej – dokument finansowy charakterystyczny dla gospodarki opartej na wiedzy wystawiany przez jednostki edukacyjne, tj. uczelnie i instytucje szkoleniowe, w celu potwierdzenia wartości ekonomicznej kompetencji nabytych przez absolwenta lub wykwalifikowanego pracownika w procesie kształcenia.

Noty edukacyjne powinny ułatwiać wykwalifikowanemu pracownikowi sporządzenie tzw. bilansu wiedzy osobistej, który podlega księgowaniu w systemie postindustrialnej rachunkowości umożliwiającej sporządzenie raportu finansowego o kapitale intelektualnym przedsiębiorstwa.

Nota edukacyjna to dokument ścisłego zarachowania zwierający następujące elementy:

• dane identyfikujące dokument: numer, miejsce i datę wystawienia,
• wskazanie stron procesu kształcenia: jednostki edukacyjnej i kształconej osoby,
• specyfikację zakresu i przedmiotu nabytych kompetencji,
• wartość wykształconych kompetencji wyrażoną w jednostkach pieniężnych ustaloną w oparciu o kategorię kosztu historycznego lub kosztu normatywnego,
• informacje dodatkowe, np.: kod numeryczny kwalifikacji w klasyfikacji zawodów i specjalności, uzyskaną ocenę z testu kompetencji sprawdzającego efekty kształcenia,
• podpis i pieczęć kierownika jednostki edukacyjnej.

Okres sprawozdawczy biuro rachunkowe Lódź

Okres sprawozdawczy – zgodnie z ustawą o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (art. 3 ust. 1 pkt 8) – jest to okres, za który sporządza się sprawozdanie finansowe w trybie przewidzianym ustawą lub inne sprawozdania sporządzone na podstawie ksiąg rachunkowych. Najczęściej jest to rok obrotowy.

Normatywne teorie rachunkowości biuro rachunkowe Lódź

Normatywne teorie rachunkowości – teorie rachunkowości, które próbują udzielić odpowiedzi na pytanie "jak być powinno". Obok teorii pozytywnych należą do dwóch głównych typów teorii w rachunkowości.

Teorie normatywne rachunkowości powstają w oparciu o badania naukowe typu dedukcyjnego, nazywanego także badaniem a priori. Najbardziej intensywny rozwój tych teorii rachunkowości miał miejsce w tzw. "złotym wieku" badań metodologicznych w rachunkowości, który przypada na lata 1950-1960. Cechą charakterystyczną badań dedukcyjnych w ramach omawianych teorii normatywnych jest to, że wysuwane hipotezy badawcze nie są testowane. Brak weryfikacji tych hipotez niekiedy uważa się za największą wadę tych teorii rachunkowości, uznając je za mniej naukowe niż teorie pozytywne (bazujące na empirycznej weryfikacji).

W literaturze przedmiotu ugruntowany został podział normatywnych teorii rachunkowości na trzy główne typy:

1. etyczno-normatywne teorie rachunkowości,
2. pragmatyczno-normatywne teorie rachunkowości,
3. warunkowo-normatywne teorie rachunkowości.

Etyczno-normatywne teorie rachunkowości powstały w latach siedemdziesiątych XX wieku, których głównym przedstawicielem był Anthony Hopwood. Jednym z najważniejszych postulatów badaczy zajmujących się tym typem teorii rachunkowości był postulat uwzględnienia rachunkowości jako elementu składowego otoczenia, w którym funkcjonują podmioty gospodarcze. W znacznej mierze teorie etyczno-normatywne powstały w oparciu o dorobek nauk humanistycznych, a przede wszystkim dyscypliny filozofii, której jednym z najważniejszych przedmiotów zainteresowania jest etyczny aspekt gospodarowania i zachowania jednostki.

W ramach etyczno-normatywnych teorii rachunkowości wyróżnia się podejście umiarkowane i radykalne. W literaturze spotkać można także trzeci "nurt", nazywany rachunkowością odpowiedzialności społecznej. W ramach tego nurtu badacze podejmują próbę określenia odpowiedzialności rachunkowości, na przykład względem ochrony środowiska naturalnego i oddziaływania na zrównoważony rozwój.

Pragmatyczno-normatywne teorie rachunkowości klasyfikowane są ze względu na okres, w którym powstawały. Uznaje się, że teorie pragmatyczno-normatywne powstały w latach 1955-1975.

Warunkowo-normatywne teorie rachunkowości stanowią niezwykle ważny dorobek na gruncie teorii rachunkowości. Jednym z najważniejszych przedstawicieli i współtwórców teorii warunkowych jest Richard Mattessich. Teorie te konstruowane są poprzez wykorzystanie narzędzi analitycznych, przede wszystkim dorobku nauk ścisłych.